Da li ste posetili Gradski park u Bijeljini?

Bijeljina je dugo godina imala orijentalni izgled i to u vreme osmanskog carstva. Sadašnji prostor na kome se nalazi Gradski park, nekada davno bila je zapuštena livada, koju su tadašnji građani u Bijeljini zvali „Pašića meraja“.

Gradski park Bijeljina

Livadu su u vreme pazarnih dana, meštani koristili kao stočnu pijacu. Drugih dana kada pijace nije bilo, seljaci koji su u Bijeljinu dolazili iz okolnih sela i taj prostor koristili za odmor zaprežnih konja i volova. Poneku travku na livadi, brstila je sitna stoka tadašnjih siromašnih seljaka. Za vreme jesenjih kišnih dana, livada se pretvarala u pravu kaljugu, a zimi je bila zaleđena. Zaleđenoj livadi najviše su se sasvim sigurno obradovala deca iz okolnih sela i tu zaleđenu livadu su koristili za igru.

Bijeljina je dugo godina imala orijentalni izgled!

Bijeljina je počela dobijate obrise evropskog grada, kada je započela vladavina Austrougarske. Modernizacija grada je započela sa izgradnjom šetališta u glavnoj ulici, hotela, komunalne škole i banke. Osim značajnih promena u gradu, započeta je i promena svakodnevnog načina života građana Bijeljine. Promene su pre svega bile vidljive u načinu funkcionisanja ekonomije, svesti građana, načina života sve do samog odevanja.

Najznačajnija promena u životu tadašnjeg stanovništva, bila je u načinu provođenja slobodnog vremena. Građani su sve više izlazili iz kuća, kako bi se što bolje provodili u kafanama i hotelima. Posebno je bilo popularno šetalište, koje je kasnije postalo korzo.

Bijeljina je počela dobijati obrise evropskog grada, kada je započela vladavina Austrougarske!

Tadašnja livada koja se do vladavine Austrougarske koristila isključivo kao stočna pijaca, verovatno bi bila još dugo zapuštena da nije došlo do značajnih promena u funkcionisanju grada. Tada dolazi do promene i to pre svega zahvaljujući ondašnjem mladom opštinskom službeniku Johanu Kajzeru. On je od čelnika opštine tog vremena, tražio dozvolu da se na prostoru zapuštene livade, formira gradski park.

Kajzeru se 1891. godine odobrava projekat kojim se menja namena tadašnje livade u gradski park. Tom odlukom opština se obavezala i odobrila kupovinu sadnica za budući park. Poznato je da je Kajzer u opštini bio zaposlen u odelenju za razvoj šuma i razvijanju lova.

Kajzer se angažovao i otputovao za Beč i Budimpeštu, gde je kupio kvalitetne sadnice, koje je planirao zasaditi u budućem parku u Bijeljini. Tada kupuje sadnice topole, jele, jablana, bukve, tuje, lipe, kao i nekoliko sadnica egzotičnih biljnih vrsta. I tako započinje formiranje prvog gradskog parka u Bijeljini, a po uzoru parkova u Budimpešti i Beču.

Johan Kajzer 1891. godine započinje formiranje prvog gradskog parka u Bijeljini!

Nabavljeni platani su izazvali najveće iznenađenje, jer do tada nisu bili poznati u tom kraju. U parku je bilo zasađeno i nisko alpsko rastinje, čijim se zasadom planirala dočarati imitacija grmlja. Na žalost sada u modernom dobu, tih egzotičnih sadnica nema više u parku.

Meštanima je od formiranja parka, bilo zabranjeno da svojim zapregama i stokom ulaze u park. Veliki problem je nastao i zbog toga, što stanovnici nisu odmah na početku razumeli, zašto se sadi toliko drveća koje ne daje plodove.

Johan je često sa motkom morao braniti zasađeno drveće i srećom, vremenom je u toj odbrani i uspeo. Građani Bijeljine su ubrzo promenili svoje navike i način razmišljanja pa je Gradski park vremenom postao omiljeno mesto meštana tako da su oni sve češće u njemu provodili sve više svog slobodnog vremena.

Gradski park u Bijeljini predstavlja prirodnu lepotu po kojoj je ovaj grad nadaleko poznat!